Γκαρθιλάσο ντε λα Βέγκα

I

(Garcilaso de laVega, Τολέδο 1503; – Νίκαια, Γαλλία 1536). Ισπανός ποιητής. Καταγόταν από οικογένεια ευγενών και μπήκε στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Καρόλου Ε’, συμμετέχοντας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αυστρία και στην Τυνησία. Στην Ιταλία βρήκε την ευκαιρία να μελετήσει την τοπική λογοτεχνία. Υπήρξε υπόδειγμα αυλικού, σύμφωνα με τα ιδεώδη της εποχής. Τα Έργα του (1531-36), που εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του (1543), αποτελούνται μόνο από μία επιστολή, δύο ελεγείες, πέντε τραγούδια, 38 σονέτα, δύο εκλογές μερικών coplas σε oλιγοσύλλαβους στίχους και διάφορα ποιήματα στα λατινικά. Με τον Γ. η ισπανική ποίηση όχι μόνο δέχεται την επίδραση του Πετράρχη και του ουμανιστικού πνεύματος, αλλά αφομοιώνει την ιταλική μετρική αρχίζοντας από τον ενδεκασύλλαβο. Η έκφραση του ερωτικού αισθήματος στην ποίηση του Γ. που απηχεί τις νεοπλατωνικές θεωρίες, δεν πέφτει στο μανιερισμό των επιγόνων του Πετράρχη.

II

(Garcilaso de la Vega, Κούσκο 1539 – Κόρντομπα 1616). Περουβιανός συγγραφέας και ιστορικός. Ο Γ., που έλαβε το προσωνύμιο El Inca (ο Ίνκας), ήταν γιος Ισπανού λοχαγού και μιας πριγκίπισσας των Ίνκας. Έζησε στην Ισπανία σχεδόν όλη τη ζωή του. Έγραψε και εξέδωσε τα βιβλία του προς το τέλος της δύσκολης και ταραχώδους ζωής του, οπότε χειροτονήθηκε ιερέας. Αφού μετέφρασε από τα ιταλικά τους Ερωτικούς Διαλόγους του Λέοντα Εβραίου, κυκλοφόρησε τη Φλωρίδα του Ίνκας (La Florida del Inca,1605), όπου αφηγείται την αποστολή του Ερνάντο ντε Σότο σε αυτή την τροπική περιοχή και τα Αληθινά απομνημονεύματα (2 τόμοι, 1609-16), όπου περιγράφει τα παιδικά του χρόνια κοντά στους Ίνκας και τους αγώνες εναντίον των Ισπανών κατακτητών. Η ουμανιστική παιδεία του Γ., ο ήρεμος και αμερόληπτος τρόπος να αντικρίζει τα πράγματα ως ιστορικός, έχουν καταστήσει τα γραπτά του ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών και τους προσδίδουν αναμφισβήτητη ποιητική αξία και εντελώς προσωπικό ύφος.